TPRS is de afkorting van ‘Teaching Proficiency through Reading and Storytelling‘ ofwel: taalvaardigheid onderwijzen door lezen en door samen verhalen te maken in de doeltaal. Het is een methodiek die uitgaat van begrijpelijke input, betekenisvolle communicatie en bewustwording van (grammaticale) taalstructuren.
TPRStorytelling gebruikt verhalen als middel om woorden in context te leren en in het lange termijn-geheugen op te slaan. Vocabulaire en grammaticale structuren worden ongemerkt ingesleten doordat de leerlingen luisteren naar en meewerken aan humoristische en persoonlijke verhalen. De docent kan met de technieken van TPRS voorzien in een doorlopende stroom begrijpelijke en interessante input in de doeltaal waardoor de leerlingen de taal werkelijk verwerven.
Wat is het doel van TPRS?
TPRStorytelling streeft naar natuurlijke taalverwerving bij leerlingen die zich uit in een vloeiende beheersing van de doeltaal. Dit houdt in: het begrijpen en kunnen gebruiken van de doeltaal zonder te haperen, uiteraard steeds op het eigen niveau van de leerling.
TPRS stelt zich dit niet alleen ten doel maar verwezenlijkt het ook. De leerlingen leren beter en vloeiender spreken en schrijven dan veel docenten ooit voor mogelijk hadden gehouden. Hoe dit kan? Door eindeloos veel input in de doeltaal te horen, die altijd voor iedere leerling:
-begrijpelijk,
-persoonlijk interessant
-en betekenisvol is.
Hoe is TPRS ontstaan?
Blaine Ray een Amerikaanse docent Spaans ontwikkelde deze methodiek in 1990 vanuit de door James Asher bedachte methode TPR. Na een periode met TPR gewerkt te hebben, merkte Ray dat de mogelijkheden ervan begrensd waren. Dit loste hij op door verhalen te gaan vertellen, een bekende techniek voor versterking van het lange termijn geheugen. De naam TPRStorytelling was geboren.
In de loop van de jaren heeft hij in samenwerking met vele andere docenten zijn methodiek verbeterd en verfijnd. Het aandeel TPR in Ray’s methodiek nam zodanig af, dat de afkorting TPRS een andere betekenis kreeg.