Een veelgehoorde vraag onder beginnende TPRS-docenten is: hoe leren mijn leerlingen de grammatica die ze nodig hebben? Het antwoord hierop is vrij eenvoudig: TPRStorytelling is een grammatica-intensieve methodiek, die de leerlingen alle grammaticale bagage meegeeft die ze nodig hebben. Alleen de wijze waarop ze grammatica leren, verschilt van andere methodes.
Om te beginnen wordt er nauwelijks of geen jargon gebruikt. Grammaticale verschijnselen worden verklaard op grond van hun betekenis in de context. Dit gebeurt in korte, steeds herhaalde verklaringen van het verschijnsel. Deze heten “pop-ups”, en duren de eerste keer 5-10 seconden, en de herhalingen ervan duren 2-3 seconden. De leerlingen lezen bijvoorbeeld de zin: Las casas blancas están lejos. Enkele pop-ups zouden hier kunnen zijn:
Wat betekent Las? – De.
Waarom is het Las en niet Los? – Omdat casas vrouwelijk is.
Waarom is het Las en niet La? – Omdat casas er meer zijn.
Waarom staat er een s achter casa? – Omdat het er meer zijn.
Waarom is het blancas en niet blanca? – Omdat het bij casas hoort en dat zijn er meer.
Waarom staat er een n achter está? – Omdat het op casas slaat en dat zijn er meer.
[voor gevorderden:] waarom staat er lejos en niet lejas? – Omdat lejos niet verandert.
Pop-ups worden net zo vaak herhaald tot de hele klas onmiddellijk het juiste antwoord kan geven. Dit kan 200 keer zijn of 500 keer, al naar gelang de klas en de moeilijkheidsgraad van de grammatica.
Correctie van fouten
Fouten die leerlingen maken worden niet domweg gecorrigeerd. Daarvan is namelijk aangetoond dat het geen effect heeft. Wel wordt de leerling door gesprekjes, met de nadruk op de betekenis van de foute uiting naar de correcte vorm geleid. Wanneer een leerling bijvoorbeeld zegt: J’a mangé des gateaux, reageert de docent opgewekt maar verbaasd: Il a mangé des gateaux?, terwijl hij wijst naar een andere leerling. De leerling zegt nee. Vervolgens vraagt de docent: Est-ce que j’ai mangé des gateaux? Enzovoorts, totdat de leerling de juiste werkwoordsvorm gebruikt. Een andere mogelijkheid is zelfs: de fout negeren en de leerling complimenteren voor de overigens prachtige zin, en erop vertrouwen dat hij nog zoveel herhalingen van j’ai te horen zal krijgen dat hij het uiteindelijk goed zal gebruiken. De aanpak hiervan zal per docent verschillen.
Voorbereiden op traditionele grammaticales
Wanneer de leerlingen uit een TPRS-klas het daaropvolgende jaar les krijgen van een traditionele docent, kiezen veel docenten ervoor om in de laatste lesweken voor de zomervakantie aan de leerlingen uit te leggen hoe werkwoord- vervoegingen in hun werk gaan en wat de jargon-benamingen zijn voor de verschijnselen die ze dat jaar geleerd hebben. Meestal levert dit geen problemen op. De leerlingen zijn al bekend met alle vervoegingen (meestal kunnen zij al meer tijden gebruiken dan leerlingen in traditionele klassen) en hoeven alleen nog maar le leren hoe ze die onder elkaar moeten zetten.
Tot slot nog enkele toepasselijke citaten:
”Er bestaat geen relatie tussen grammaticastudie en schrijfvaardigheid.” (Krashen, 1984).
“Engelse-traditionele of transformationele-grammatica heeft feitelijk geen invloed op de taalgroei van normale middelbare school-leerlingen”. (Elley, Barham, Lamb and Wullie (1976).
Leest u ook eens het volgende artikel:
The role of grammar in communication language teaching: An historical perspective.