ETPRS 16 – een impressie

Hoe vaker je naar een TPRS-bijeenkomst gaat, of het nu een losse workshop, een verdiepingsdag of een conferentie is, hoe meer de nieuwe bijeenkomst de vorm aanneemt van een reünie. Logisch natuurlijk, maar opvallend is wel, zoals Kirstin* eerder opmerkte, hoe snel je vrienden maakt in deze kringen. Zet allemaal bevlogen TPRS-docenten bij elkaar en de vriendschappen komen op als de bekende paddenstoelen. Er sluiten zich bovendien steeds nieuwe mensen aan, want TPRS is als een virus: het verspreidt zich snel. Tel hier een aantal gastsprekers en –docenten** bij op die hun sporen verdiend hebben in de TPRS en van wie je als deelnemer maar al te graag (nog een keer) een les of workshop wil bijwonen, en het recept voor een geslaagde conferentie is geboren.

Want geslaagd wás de ETPRS16, de eerste Noord-Europese TPRS-conferentie, die op 7 en 8 oktober plaatsvond in het Vathorst College in Amersfoort. Twee dagen lang konden de deelnemende docenten lessen aan ‘echte’ leerlingen bijwonen en workshops volgen waarin
diverse TPRS-technieken werden uitgediept. Het programma was vol en gevarieerd.
Enthousiasme en inspiratie voerden de boventoon. Uit de lokalen klonken lachsalvo’s – en overal zag je stralende gezichten.

Om te beginnen woonde ik twee NT2-lessen bij die Angela Napolowski gaf aan een
groep jongeren, vluchtelingen tussen 12 en 18 die nog niet lang in Nederland zijn.

Wij docenten kregen het verzoek te inventariseren wat Angela deed om het Nederlands begrijpelijk te maken en te zorgen dat de leerlingen zich prettig voelden.

Angela gebruikt veel gebaren die de betekenis van woorden ondersteunen en is daar consequent in. De leerlingen wisten welk gebaar ze zelf konden maken als ze iets niet begrepen en voelden zich zo te zien veilig genoeg om dat te gebruiken. Ze maakten een vrolijke, losse
indruk en hielpen elkaar – sommige absolute beginners hadden helpers, relatief gevorderden die Angela daartoe had geïnstrueerd.

Het aanwijzen van de in verband met het verhaaltje gebruikte woorden met plaatjes op de woordenwand hielp verder om het te begrijpen. Het ging over een jongen met roze haar die dieren leuk vond. De acteur kreeg een roze pruik op, wat natuurlijk leidde tot hilariteit. Even later droeg ‘zijn moeder’ een blonde pruik, die de meiden in de groep zorgvuldig gingen draperen.

Veel oogcontact met de kinderen, steeds een glimlach, high fives met elk kind dat iets zei of op een andere manier deelnam en het uitgebreid uitbeelden van sommige activiteiten (hardlopen bijvoorbeeld) droegen verder bij aan een goede sfeer en begrijpelijkheid. De leerlingen hadden plezier, er werd veel gelachen. Het leek allemaal heel vertrouwd. Tot onze verbazing had Angela deze groep pas de vorige dag voor het eerst ontmoet.

Tijdens deze lessen maakte ik wat aantekeningen voor onze ‘opdracht’. Daarna liet ik het analyseren los om – geheel in lijn met hoe TPRS bedoeld is te werken – alleen nog maar te absorberen.

Ik woonde workshops bij over lezen en embedded reading van Laurie Clarcq en Michele
Whaley en heb me verbaasd over het feit dat ik, zonder enige voorkennis van het Russisch, na anderhalf uur in staat bleek een stukje in die taal te lezen.

Zo werkt dat dus. Door het zelf te ervaren wordt des te duidelijker hoe effectief TPRS kan zijn. Nu heb ik het natuurlijk wel over twee reuzen in het vak, die samen nog eens meer dan 1+1=2 zijn ook.

Het was natuurlijk een buitenkans om Susan Gross aan het werk te zien met TPR. Ongelofelijk, wat een dynamiek en energie. Van begin tot eind fascinerend.

Omdat ik, geïnspireerd door de lessen van Margarita Pérez García tijdens de Agen Workshop (de conferentie van een week in Zuid-Frankrijk, deze zomer), een poging doe om wat Spaans te leren met ‘El capibara con botas’ van Mira Canion, was het extra leuk om Margarita aan het werk te zien met de capibara. Margarita vertelde en wij verstonden haar van begin tot eind. Rosana hielp haar door het vertelde hoofdstukje te lezen terwijl wij meelazen. De leerlingen van het Vathorst College die deze dagen het klasje Spaans vormden waren enthousiast. De toeschouwers waren dat niet minder.

Tot besluit nam ik deel aan de workshop De Kracht van Gebaren van Tom Uittenboogert, die daarmee een wereld voor ons opende.

En toen kwam de grote man van de comprehensible input, Stephen Krashen himself… Een betere uitsmijter kan je je niet wensen. ‘Wat een spreker is die man!’

Het waren lange, inspirerende dagen die eens te meer bevestigden dat TPRS werkt, en dat iedere TPRS-docent op grond van de basistechnieken een eigen stijl ontwikkelt. Ook daarom is de uitwisseling zo zinvol en enthousiasmerend.

TPRS is volop in beweging. Over twee jaar komt er een vervolg, een ETPRS18. Dan zijn er vast nog veel meer deelnemers, want zoals gezegd: TPRS is een virus en het verspreidt zich snel. Een prettiger aandoening kan ik me niet voorstellen; we worden er allemaal gelukkiger van.

Blog “Taal aan de Zaan” van Annemieke Woudt, 31 oktober 2016

* Kirstin Plante, TPRS Academy

** Gastdocenten en sprekers: Susan Gross, Laurie Clarcq, Michele Whaley, Charlotte Dincher, Kathrin Shechtman, Jason Bond, Margarita Pérez Garcia, haar assistente Rosana Navarro, Tom Uittenboogert, Kirstin Plante, Iris Maas, Angela Napolowski en organisator Alike Last. Met een afsluitende toespraak van Stephen Krashen.